Piramitteki Göz - Sistem

                                      


Bankada hesabınız var mı?
Peki hesabınızda paranız var mı?
Kredi kartınız var mı?
Kredi kartına borcunuz var mı, faiz işliyor mu?
Kredi kartınız yok mu?
Bu soruların birine evet dediniz mi?
“Altın bu aralar çok çıktı”, “dolar/avro çok çıktı” yada “borsa çok düşmüş” gibi bir konuşmada bulundunuz mu yada bunu size söyleyen birisi oldu mu?
Yıllık izninizde tatile gitmek ister misiniz, bunun için ayırabileceğini

z paranız var mı?

Bankadan kredi kullandınız mı?
Çay içerken şeker kullanıyor musunuz?
Çikolata yer misiniz?
Kaç adet gömleğiniz ve tişörtünüz var?

Bu yazıda kurumlarıyla, yalanlarıyla, açıklanmayan ve gösterilmeyenleriyle, dünyada ve ülkemizde var olan, savaşlar başlatan, insanlar öldüren “ekonomik sistemi” anlatacağım. Bu öyle sıradan bir ekonomik sistem değil. Pek fazla iktisat kitaplarında yada internette bulabileceğiniz şeyler değil.

Lütfen ikinci yazının sonunda dönüp, üst paragraftaki soruları kendinize yeniden sorun! (Bu konuları anlatmak, haliyle yazının biraz uzun olmasına yol açtı, yazıyı iki parça halinde yayınlıyorum. Bir dizi başında 2 saat oturabilen toplumun, yazıyı okuyup gerçekleri göreceğini düşünüyorum!)

Yıl 1944. İkinci Dünya Savaşı'nda Avrupa yıkılmıştır. Her anlamda yıkılmıştır. Milyonlarca insan ölmüş, beşeriyet yıkılmıştır. Şehirler bombalanmış, kentler kasabalar yıkılmıştır. Savaş ekonomisi yüzünden, elde bir şey kalmaması yüzünden ülkelerin maliyeleri, bütçeleri yıkılmıştır.

ABD, her ne kadar bu ikinci dünya savaşının içinde yer almış olsa da, topraklarında ciddi bir saldırı görmemiştir. Savaş nedeniyle Avrupadaki gibi bir sıkıntı yaşamamıştır. Aksine yükseliş yaşamıştır, birikim yaşamıştır.

Rockefeller gibi Hitler'e silah satan silah tüccarları, yada diğerleri gibi Avrupa'nın diğer ülkelerine silah satan tüccarlar, yada gıda vb. ihtiyaçları satan dönemin tüccarları sermaye birikimi yaşamıştır. Avrupa yıkılırken, ABD yükselmiştir.

Faiz paranın fiyatıdır, elde boş duran para fiyatlanamamakta, para ile para kazanılamamaktadır. İşte ABD'de biriken bu paranın “kiralanması”, borç olarak, kredi olarak, çeşitli isimlerle ihtiyaç sahiplerine kiralanması gerekmektedir!

1944 yılında ABD'nin Bretton Woods kasabasında, tarihe “Bretton Woods Sistemi” olarak geçecek kararların alındığı, Bretton Woods antlaşmasının imzalandığı, dönemin üst düzey temsilcilerinin katıldığı toplantı yapılır. Toplantıya İngiltere adına “Makro ekonominin kurucusu”, “maliye ve ekonomi politikası alt bilim dallarının kurucusu” Prof. Keynes, ABD adına da Harry Dexter White katılmıştır. Üst düzey, yetkin isimlerin katılımı mevcuttur.

Bu büyük toplantı sonucunda bazı kararlar çıkar. Bu kararlar, dünya ekonomisini bugüne kadar, bugün dahi yoğun biçimde etkilemiştir. IMF ve Dünya Bankası'nın kurulması kararı çıkmıştır.

IMF'nin açıklanan amacı, o dönem için, 2. Dünya Savaşı nedeniyle batağa sürüklenmiş ülkelerin bütçelerine kısa vadeli krediler vererek, bütçe açıklarını düşürmek, yapısal reformlar için gerekli sermayeyi oluşturmak, yani kısa vadeli finansal ve teknik destek sağlamaktır.

O gün bugündür IMF, ülkelere kısa vadeli borçlar verir, “teknik destek” adı altında ülkeleri bağımlı ve batak konuma sürükler. Önce parayı verir, sonra parayı veren düdüğü çalar diyerek perde arkasında yönetimleri ele geçirir.

Dünya Bankası'nın (DB) o dönem açıklanan kuruluş amacı ise, yıkılan şehirlerin tekrar kurulması için, Avrupa'nın yeniden ayağa kalkması için, yeniden yapılanma ve kalkınma için, genellikle altyapı projelerine uzun vadeli krediler vermektir.

Günümüzde de Dünya Bankası, altyapı projeleri için ülkelere uzun vadeli krediler vermektedir. IMF ile paralel biçimde hareket eder, önce parayı verir, sonra da borçlu ülke yönetimlerine “Bak bize bu kadar borcun var, BM'de şu yönde oy kullan, şu ülkeye işgalimizde yardım et” gibi telkinlerle düdüğü çalar.

IMF ve DB'nin genel merkezleri ABD'nin başkenti Vaşington'dadır. IMF ve DB'nin en büyük finansörleri olarak da, bugünün Sistem patronlarından meşhur Yahudi Rockefeller ailesini (ABD) ve Yahudi Rothschild ailesini (ABD) görüyoruz.

(Sistem: Dünyayı yöneten derin güç. Yani, CFR, Bilderberg, Trilateral ve bunların altında yer alan irili ufaklı örgütler ve bunların yöneticisi olan her milletten gelen ancak milliyet farklılığına önem vermeyen, adeta paraya tapan, İbrani asıllı yapı, şeytanın kralları).

Kuruluşların patronları da sermayedarları kadar vahşidir. DB'nin bir önceki Başkanı, Paul Wofowitz'di. Paul Wolfowitz, Başkan 2. George Bush döneminin Savunma Bakan Yardımcısıydı (Donald Rumsfeld'in yardımcısı) ve ABD'nin Irak işgali planının öncülerindendi. Bu görevden sonra Dünya Bankası Başkanı oldu. IMF ve Dünya Bankası, böyle bir sistemdir.

Benjamin Franklin İşgale Devam Ediyor

Meşhur Bretton Woods toplantısına geri dönelim. O toplantıda alınan kararlardan biri de, ABD dolarının (USD) altına endekslendiği/sabitlendiği (35 dolar = 1 ons altın) ve her 1 ABD dolarının altın karşılığı basılacağı açıklamasıydı.

Yani bir kimsenin/ülkenin elinde kaç dolar varsa, bunun karşılığı altın ABD'de olacaktı, kişi ABD'ye dolar verip karşılığında altın alabilecekti. Yani dolar sabit kur sistemine geçecekti.

Bu kararla birlikte, Amerikan doları dünya parası haline geldi, Merkez Bankalarınca altın yerine Amerikan doları depolanmaya başladı, dolar rezerv para oldu. Yani küresel işgalin finansal ayağı o gün başladı.

Para gücü getirir, bu toplantıyla ABD parası dünyaca kabul edilmiştir, aslında ABD'nin üstünlüğü ve gücü kabul edilmiştir.

Tüm dünya Merkez Bankaları, tabiri caizse deli gibi dolar stoklamaya başladılar. Ülke vatandaşları, ülke milli paralarının yanında (kimi zaman artık yerine) dolar da tutmaya, kullanmaya başladılar (dolarizasyon). (Bugün dahi Türkiye'de bireysel döviz hesaplarında 100 milyar dolar vardır)

ABD bastıkça dünya bu parayı almaya başladı. ABD, üretmeden “para kazanmanın”, güçlenmenin yolunu bulmuştu. ABD ekonomisi güçleniyor, küresel bankerler paralarına para katıyordu. Ülkeler üretiyor, ABD matbaadan para basıyor, hiçbir emek harcamadan bu parayla üretimi satın alıyordu.

ABD 5 cent maliyetle 100 dolar üretiyordu (senyoraj). Sonra bu basılan paralar, bu ülkelere çeşitli yollarla, IMF ve DB ile borç olarak yüksek faizler karşılığı verilmeye başlıyordu. Aslında ekonomiler batağa doğru giden bir kısır döngüye girmişti.

İşte bu süreçte, Fransız Cumhurbaşkanı De Gaulle ile Alman Başbakan Adenauer, ABD'nin altın karşılığında dolar basmadığını, karşılıksız dolar bastığını fark ettiler, bir plan yaparak başbaşa verdiler. Piyasadan dolar çekmeye ve bu dolarları götürüp ABD'ye “Al doları, ver altını” demeye karar verdiler. ABD, bu dolarlar karşısında altın veremeyince, altın karşılığı dolar sisteminin aslında yalan olduklarını ispatlayacaklardı.

Dünya'nın en büyük altın üreticisi Rusya'yı da, “al doları, ver altını” talebinden sonra ABD'ye altın satmaması için bilgilendirdiler. Çünkü ABD bastığı dolarlarının karşılığında elinde altınının olması gerekiyordu, ABD yalanını gölgelemek için derhal altın bulma yoluna gidememeliydi.

Uzatmayalım, ABD bu planı fark etti, '68 hareketini, '68 gençliğini çıkarttı. Bir şekilde bu olaylar, De Gaulle'ü koltuğundan etti. 68 gençliği ve ideolojisi, ABD'nin istediği sistemi daha rahat sürdürmesini sağlıyordu aslında. Bu ayrı bir konu, girmeyelim.

Ancak daha sonra, 1971 yılında, bütçe açığı verilmesi ve ekonomik sorunların çıkması nedeniyle ABD, Bretton Woods antlaşmasından çekildiğini, doların altına dönüştürülebilirliğini kaldırdığını açıkladı. Yani, ülkelerin elindeki dolarlar artık yalnızca bir kağıt parçası olmuştu!

Değerini kaybetmiş bir dolar karşısında, altın hızla yükselmeye başladı. Bakın bu durum günümüzde yaşanan, ABD dolarının ve Euro'nın itibar kaybetmesi ve (spekülatif hareketleri bir nebze görmezden gelirsek) altının hızla değer kazanması durumunun ilk örneğidir. Bugün tarih tekerrür etmektedir.

1971 dolar krizinin akabinde, altında yükseliş başlar, OPEC kurulur, petrol krizi baş gösterir ve Yom Kippur Savaşı ile küresel ekonomik kaos derinleşir. Küresel sistemde paranın rotası değişmektedir, paranın geliş ve gidiş yolları tıkanmaya başlamıştır.

Şeytan Serbestleşiyor

1944 yılında IMF ve Dünya Bankası'nın kurulması kararlaştırıldı dedik ve 1944-1974 arası süreci bu iki kurum ve altın-dolar sistemi kapsamında anlatmaya çalıştık.

IMF, 1947 yılında fiilen çalışmaya başlar. Dünya Bankası, 1947 yılında Birleşmiş Milletler'in özerk uzman kuruluşu olacak statüye alınır.

1948 yılında da, Dünya Ticaret Örgütü'nün kökleri salınır, Gümrük Tarifeleri ve Ticaret Genel Antlaşması (General Agreement on Tariffs and Trade) kısa adıyla GATT kurulur. Dünya ticaretinin, günümüz küresel ticaretinin ilk adımları artık atılmıştır.

GATT, ticaret serbestisi için, Çok Uluslu Şirketlerin (ÇUŞ) büyümesi ve hakimiyetlerini kurmaları için, gümrük tarifelerinde indirime gitmeyi, ithalat vergilerini azaltmayı, uluslararası ticaretin önündeki engelleri kaldırmayı ve ticarette ayrımcı uygulamaları ve bürokrasiyi kaldırmayı amaçlar.

Piyasalaştırılmış toplumlar için, üretmeden tüketen toplumlar için, tasarrufu unutup sınırsız tüketen toplumlar için, borçlanarak tüketen toplumlar için, yıkıcı etki yaratan bir antlaşmadır. Daha doğrusu bu antlaşmalar ve bu gelişmeler ile toplumlar bu saydığım biçimde şekillenmeye başlamıştır.

Öncesinde bir kişi üç gömlek ile ihtiyacını karşılayabiliyor ve mutlu oluyorsa, artık on üç gömlek giyecek ve bu ona yine de yetmeyecektir. Toplumlara sürekli olarak “tüket, umarsızca tüket” propagandası yapılmıştır. Ticaret serbestleşmiş, ithalat kolaylaşmış ve ucuzlamıştır.

Bugün krize doğru giden Türkiye'nin en büyük sorunu “büyük cari açık”, “büyük dış ticaret açığı” ve “tasarruf yerine bireysel kredilerin/borçların artarak çoğalmasıdır”. İthalata dayalı bir tüketim toplumu olmamızdır. Bunun temellerini, tarihi başlangıcını görüyoruz.

1961 yılında OECD (Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü) kurulur. Kuruluş döneminde amacı üye ülkelerin ve Avrupa'nın Amerikan Marshall planı çerçevesinde kalkınmasıdır!

Daha sonra OECD'ye daha “kutsal bir vazife yüklenmiştir”: Finansal istikrarın sağlanması, Ekonomik genişleme politikalarının uyandırılması (ülkelerin borçlanmasının normal karşılanması ve borç yükünün artırılması gerektiğinin “kibarca” ifadesidir.

Bugün Yunanistan'ı, İspanya'yı, Portekiz'i, İtalya'yı, İrlanda'yı, İzlanda'yı görüyoruz, borç yükü yüzünden kıvranıyorlar, Türkiye de bu kapsama önümüzdeki 10 yıl içinde girebilir), Dünya ticaretinin geliştirilmesi, Demokrasi-insan hakları ve yurttaş özgürlüğüdür. OECD'nin genel merkezi Fransa'nın başkenti Paris'tdir.

Ardından 1980'lerle birlikte Hizmet Ticareti Genel Antlaşması (General Agreement on Trade in Services) yani kısa adıyla GATS yürürlüğe girer. Ticaretle birlikte hizmetin de serbestliği gelir. Yani, bir kişi bir başka ülkede kamusal hizmet sektöründe (şartları sağlayabiliyorsa) çalışabilecektir, bunun önündeki engeller kaldırılacaktır.

Böylece işsizlik sorunu çeken ülkeler, görece işsizlik sorunu çekmeyen ülkelere doğru yönelecek ve aslında işsizlik sorunu çekmeyen ülkenin yapısı sömürülecektir.

BASEL ve Şeytanın Küresel İşgali

1971 yılında ABD dolarının ve avrupa paralarının dalgalı kur sistemine geçişi ve 1974 yılında yaşanan petrol krizi sonucunda, uluslararası bankacılık piyasalarında büyük dalgalanmalar yaşanmıştır dedik. İşte bu sorunlara çözüm bulmak amacıyla, 1974 yılında İsviçre'nin Basel kentinde, Bankacılık Düzenleme ve Denetim Uygulaması Komitesi kuruldu. 1988 yılında da bu komite tarafından BASEL-1 uzlaşısı yani Sermaye Yeterlilik Uzlaşısı yayınlandı.

Bu uzlaşıyla, küresel bankerlerin (banka-finans şirketi sahiplerinin) istediği sistem, uzlaşıya katılan tüm ülkeler tarafından “kural” olarak kabul edilecektir. Yani, istenilen kriterlerin, “bilginin” tüm dünyaya “en iyi” olarak sunulup kabul etttirilmesidir. Uluslararası ekonomist ve stratejist Mete Akıncı'nın ifadesiyle BASEL-1 ile “bilginin serbest dolaşımı” sağlanmıştır.

Yıllar geçer, BASEL-1 yetersiz görülür, günün ihtiyaçlarını karşılamaz, BASEL-1 ile istenilen bilgi/sistem dünya genelinde oturtulmuştur. 2004 yılında BASEL-2 devreye sokulur. Yeni teknik kriterler getirir. Sermaye yeterlilik rasyosu formülü değişir. BASEL-2'yi sn. Mete Akıncı “sermayenin serbest dolaşımı” olarak adlandırmaktadır.

GATT, ticaretin serbestleşmesiydi. Şimdi ticaretle ilişkili paranın yani sermayenin serbest dolaşımı da, ticaretin bankacılık ayağı da BASEL-2 ile sağlanmaktadır.

Dünya bankacılık sistemini ve bunun araçlarını, örneğin “çek”i dünyada ilk olarak Tapınak Şövalyeleri bulmuştur, kurmuştur. İslamiyetin ve hatta Katolik Hıristiyanlığın “haram” olarak nitelediği faiz ve kredi sistemi protestanlar, evangelist protestanlar ve Yahudiler “helal” olarak görürler.

BASEL'ler ile aslında, bu “haram” bankacılık sistemin değiştirilmesinin, dünyada (belki) yeni bir bankacılık sisteminin keşfinin önüne geçilmiştir (bu asla bir aldatmaca olan “faizsiz bankacılık” sistemi demek değildir).

Bireyler için banka ile çalışmak artık elzemdir. Kredi kartları, “enflasyona karşı kalkan konumunda olan mevduat” ve A tipi B tipi fonlar, maaşların banka hesaplarına yatmak zorunda olması, bankaların hesap işletim ücreti olarak senelik 70-80 TL para kesmeleri...

Banka, tasarruf mevduatı sahibine 1 birim faiz öderken, bu parayı 5 birim karşılığı kredi adı altında tefecilik mantığıyla kiralamaktadır ve bugün milyarlarca (eski parayla da söyleyelim, rakamın ciddiyeti anlaşılsın, katrilyonlarca) dolarlık kârlar elde edilmektedir.

Bu BASEL sistemleriyle bir banka, örneğin 3 milyar dolar senelik net kâr sağlarken, ertesi sene senelik net kârı 2 milyar dolara düştüyse, hemen uluslararası kriterleri sağlayabilmek için, kârını yine yükseltebilmek için, binlerce kişiyi işten çıkarabilmektedir.

Halbuki 2 milyar dolar yada 1 milyar dolar bile, o bankanın sahibinin 777 sülalesinin 77 senelik hayatını idame ettirmesi için yeterli bir düzeydir. Bankanın, varlığını devam ettirebilmesi için de yeterlidir. Ancak BASEL'lerle, bu gibi düzenlemelerle “Paraya Tapanlar Topluluğunun” yöntemleriyle, insan değil para odaklı bir küresel finans sistemi oluşturulmuştur. Kredi borcunu ödeyemeyen binlerce insan intihar etse de.

Ve Tapınakçılar Dünya Ticaret Örgütü'nü Kurar...

Devam edelim. Bu BASEL-1, BASEL-2, GATT ve GATS antlaşmaları ile temelleri atılan Sistem'in para ayağı 1995 yılında Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) adıyla kurulmuştur. Bu öyle kapsayıcı ve kapsadığı alanda kişileri (gerçek ve tüzel) öyle mahkum edici bir yapıdır ki, DTÖ'nün dışında kalmak, dünyanın dışında kalmak anlamına gelmiştir. Çin bile bu yapının dışında kalamamıştır, 2001 yılında DTÖ'ne üye olmuştur.

Aslında bu tarihten sonra Çin'in küresel sisteme entegre ancak Sistem'e karşı büyümesi de başlamıştır. Rusya, DTÖ'ne girmek istemektedir, henüz üye değildir. DTÖ'nün genel merkezi İsviçre'nin Cenevre kentindedir.

GATT'ı BASEL-2 tamamlamaktadır demiştik. GATS, hizmetin ancak daha çok kamu hizmetlerinin taşeronlaşmasını, sözleşmeli memur sisteminin yerleşmesini ve bunun yabancılara açılmasını öngören bir antlaşmaydı.

Bunun bankacılık ayağı da BASEL-3 ile gerçekleşecektir, BASEL-3 uzlaşısı devreye girmesi için hazırlıklara başlanmıştır, 2015 yılında resmen yürürlüğe girecektir. Mete Akıncı, BASEL-3'ü “bankacılık hizmetinin serbest dolaşımı“ olarak adlandırmaktadır.

Sizin Ziraat Bankanız 1500 personel alırken, Vakıfbankınız 600-1000 personel almışken, İş Bankanız ve diğer özel sektör bankalarınız fiilen büyürlerken, eleman alırlarken, aksine Citibank, HSBC gibi küresel bankalar Avrupa ve ABD'de binlerce çalışanının işine son veriyor. Bir ülke bankacılık sektöründe işe alım varken, Avrupa ve ABD bankalarında ise işten çıkarma var.

Sistem her açıdan sömürüyü hedefler. BASEL-3 ile, yabancıların Türkiye'de banka çalışanı olabilmesinin yolu açılıyor. Avrupa-Amerika'da bankalar işe alım yapıp, Türkiye'de işten çıkarmalar olsaydı, BASEL-3 dile getirilmezdi, bekletilirdi. Ta ki bugünkü gibi bir yapı ortaya çıkana kadar!


Piramidin Gözü Üstümüzde

Bretton Woods, doların rezerv para yapılması, sabit kur ve dalgalı kur, döviz ve altın piyasası ilişkisi, IMF, Dünya Bankası, GATT ve GATS antlaşmaları, BASEL-1,2,3 uzlaşıları, Dünya Ticaret Örgütü, OECD'nin yapısından ve 1944'ten bugüne küresel finansal ve ekonomik süreçten bahsetmeye çalıştım.

Dünyanın ekonomi politikalarını (maliye politikası ve para politikası kapsamında) tek tipleştirmeye çalışan, düzenleyen, yöneten, kontrol eden, yıkan ve yeniden inşa eden, sermayenin belirli ellerde toplanmasını sağlayan, dünya insanlarını belli kalıplar içine hapseden sistemdir bu, neo liberal ekonomi deniyor, vahşi kapitalizm deniyor. İdeolojilere göre, bu sistemin adı da değişiyor.

Asgari ücreti, çalışanın ve emeklinin sosyal haklarını, sendikalaşmayı ve sendikasızlaşmayı düzenleyen, yoksulluk ve yoksunluğu dünya insanlarının kaderi haline getiren ancak dünyamızın şuan temelinde yer alan sistemin kurumlarıdır bunlar. BM ve onun alt birimlerine yazımda girmedim.
O da başlı başına bir konudur.

Küresel soygunu düzenleyen birimdir. İşgalleri meşrulaştıran ve toplumların ve “saf” devlet yöneticilerinin gazını alan mekanizmadır. Bugün Somali açlıktan kırılırken, bu küresel sistemin kaymağını yiyen tabakada, tabaka tabaka yağlar oluşmuş, obeziteden kırılıyorsa, sebep bu sistemdir.

Bugün dünyada işgaller ve sözde devrimler yoluyla yeni bir paylaşım savaşı var, işgaller var, saldırılar var, savaşlar başlıyor, başladı. ABD, birkaç ay içinde Suriye'ye girecek gibi görünüyor. Askeri savaş varsa, aynı anda aslında bunun temelinde ekonomik savaşlar da var demektir.

1. Dünya Savaşı, benmerkezci bakış açısıyla, Osmanlı İmparatorluğu'nun kaynaklarının paylaşılması mücadelesiydi. İnsanları öldürüp, ülkeleri bölüp, ekonomik varlıklara el koyma mücadelesiydi.

2. Dünya Savaşı, büyüyen silah sanayinin ve gözü dönen devletlerin dünya varlıklarını işgali, Avrupa'nın kendi içindeki ekonomik savaşıydı, sermayenin yeniden şekillenmesiydi, el değişimiydi.

Bugün 3. Dünya Savaşı'nın yaşandığını görebiliyoruz, içindeyiz. Dalga dalga geliyor savaşlar, işgaller. Varlıkların paylaşılması, ele geçirilmesi söz konusu.

Ülkeler Sistem'e bağlanıyor, toplumlar amaçsız piyasa toplumlarına dönüştürülüyor.

Tek tişörtle üç televizyon kanalıyla çayı şekersiz içerek mutlu olan insanlara, dönüşümle ardından 30 tişört 30 televizyon kanalı yetmez oluyor (aptal kutusunun askerleri, orduları olduk). Çaydaki şeker, ikiye üçe çıkıyor. Çikolataların, glikozun, fruktozun sonu gelmiyor.

İnsan vücudundaki kanser hücreleri bu tip “yapay” şekerlerle besleniyor, insanlar değil toplumlar, yüzbinler kanser hastası oluyor, şeker hastası oluyor, ilaç şirketleri kanserli hasta başına yüzbinlerce dolar para kazanıyor, devletlerin sosyal güvenlik sistemleri çöküyor, hükümetler bu delikleri kapatabilmek için borçlanıyor. Sistem kendisini yeniden üretiyor.

Sürekli daha fazlasını isteyen, ulaşamayacağı varlıklara sahip olmak isteyen, piyango, futbol kumarı/iddaa/spor toto, para yarışmaları ve yolsuzluk ekonomisi hapsine atılan insanlar.

Sistem'e borçlanması için ve ömrü boyunca aslında Sistem'e çalışması için insanların ceplerine konulan kredi kartları, verilen “geleneksel krediler”, yeter ki borçlansın diye verilen bireysel ihtiyaç kredileri, taşıt kredileri, konut kredileri, tatil kredileri...

Borçlu, hasta, mutsuz ve kukla insanlardan oluşan hastalıklı toplumlar ve onların “sağlıklı değerlendirmeyle” seçtikleri(!) iktidarlar, şov hükümetleri, sözde demokrasiler...

Milyarlarca dolar kâr eden bankalar, finans şirketleri. Kârları yüksek gelince, bu bankaları alkışlayan toplumlar, mutlu olan “iktisatçılar”, uzmanlar. Ekonominin gidişatını banka kârlarıyla orantılı değerlendiren mantık.

Nerede gelir dağılımındaki adalet, nerede kayıt dışı ekonomiyle mücadele, nerede hakkıyla hak olanı kazanmaya çalışan helal peşinde koşan toplum, nerede %10'luk işsizlere %18'lik genç işsizlere çare bulacaklar?

Ekonomiyi, para politikası ve fiyat istikrarı olarak gören bürokrasi, siyaset, finans sektörü ve küresel sistem.

Uzunca yazdım.

Ben sadece piramidi ve piramidin üstündeki o meşhur tek gözü anlatmaya çalıştım...

  

 Bana Destek olmak İçin Lütfen Youtube Kanalıma Abone Olmayı Unutmayın.. Youtube Kanalım  >>> Eyüp Ertaş